اوتیسم چیست؟

اوتیسم Autism نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی ، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم اوتیسم در سال های اول عمر انسان بروز می كندو علت اصلی آن ناشناخته است. اوتیسم در پسران شایع تر از دختران است. بیماری اوتیسم بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد.اوتيسم را بيشتر مي توان يک اختلال نورولوژيکي که خودش را در سالهاي اوليه کودکي (3 سال آغازين کودکي ) نمايان  مي کند ،  معرفي نمود . این بیماری در بيماران مبتلا به اوتیسم باعث مي شود که مغز نتواند در زمينه رفتارهاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي به درستي عمل کند و مانع او براي يادگيري چگونگي ارتباط و تعامل با ديگران به طور اجتماعي مي شود.کودکان و بزرگسالان اوتيستيک در زمينه ارتباط کلامي و غير کلامي،رفتارهاي اجتماعي و بازي هاي نمادين  داراي مشکل مي باشند. اين اختلال در طبقه بندي ها به عنوان اختلال فراگير رشد شناخته مي شود ، اين پنج طبقه شامل پنج اختلال است که عبارتند از : اختلال اوتيسم ، اختلال آسپرگر، اختلال فروپاشنده دوران کودکي، اختلال رت و اختلال نافذ رشد که به گونه ديگر مشخص نشده است که هر کدام از اين بيماري ها داراي معيارهاي شناخت خاص خود هستند و توسط انجمن روانشناسي آمريکا مشخص شده اند.

 

اوتیسم در کودکان

از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3-2 کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند.

باید توقع خود را از کودک مبتلا به اوتیسم تعدیل کنیم،اگر ناتوانی ها را نادیده بگیریم و فقط به توانایی ها توجه کنیم، مانع پیشرفت کودک می شویم چون به مرور ضعف ها شدیدتر می شود و حتی روی توانایی ها سایه می اندازد.
  در نتیجه اوتیسم در کودکان باعث مشکل گفتار میشود که ممکن است نیاز به گفتاردرمانی را ایجاد کند.

 

درمان اوتیسم

درمان اوتیسم هم از طریق تجویز دارو ممکن اسن و  هم درمان نگهدارنده.

تعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم های غذایی که برای درمان به کار می رود، زیاد است. مکمل B6، امگا 3 و حتی رژیم های بدون گلوتن یا پرپروتئین گاهی برای این کودکان توصیه می شود اما هیچ یک تاثیر فوق العاده ای ندارند. 

اگر علائم شدید باشد، مثلا کودک خنده های بی مورد یا حرکت های کلیشه ای یا تشنج و رفتارهای خودآزار داشته باشد، داروهایی برای حذف و طبیعی شدن رفتار او تجویز می شود که موثر هم است.

متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت است که این کار درمان اوتیسم در کودکان را به مشکل می اندازد. در صورتی که اگر آموزش کودکان اوتیسم به موقع در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.

در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می دهند. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی است.

سن طلایی درمان اوتیسم تا قبل از 5 سالگی است. هر چه در سن پایین تری اختلال تشخیص داده و بازتوانی ها شروع شود، احتمال طبیعی شدن بیشتر است اما باید بپذیریم که این کودکان همیشه تا حدودی با سایر همسالان خود متفاوت هستند.

با این همه، متاسفانه برخی از درمانگران هنوز تعریف قدیمی اوتیسم را باور دارند و فکر می کنند این بیماران، ناتوان و گوشه گیر هستند و اگر فردی کلام و فقط علایق خاص و تکراری داشته باشد، می گویند به اوتیسم مبتلا نیست و با تشخیص اشتباه، کودک را از دورانط لایی درمان محروم می کنند.