1- نشستن و چهار دست‌وپا رفتن: فرایند نشستن اگرچه امری عادی به نظر می رسد، ولی باید دانست که نیاز به تکامل سیستم عصبی در بخش نخاع و همکاری مناسب آن با ماهیچه‌های مختلف مانند ماهیچه های ناحیه پشت، کمر و لگن دارد.
فرایند نشستن، پیش مرحله‌ای است برای راه رفتن. هر فردی قبل از راه رفتن باید بداند که چگونه بدون استفاده از دست، راست بنشیند. معمولا نشستن در کودکان حدود شش ماهگی شروع می‌شود. مرحله نشستن هم‌زمان با مرحله چهار دست و پا رفتن صورت می گیرد و کودک علاقه‌مند است که از مکانی به مکان دیگر به حالت چهار دست و پا برود.
2- خود را به بالا کشیدن: اگر به کودکان حدود 9 تا 10 ماهه دقت کرده باشید می‌بینید که این دسته از کودکان علاقمند هستند که دست خود را به میز و صندلی بگیرند و خود را به سمت بالا بکشند. این کار آزمون و خطایی برای تقویت تعادل بدن و تقویت عضلات پا و هماهنگ کردن آن با قسمت فوقانی بدن می‌باشد.
کودکان در ابتدای این کار بسیار با شکست مواجه می‌شوند و به زمین می خورند، اما در نهایت پس از مدتی تلاش می توانند با کمک وسایلی مانند میز و صندلی و تکیه بر آن، بایستند. در همین زمان است که کودک یاد می‌گیرد که چگونه خود را کنترل کند و بر روی لگن خود بنشیند.
3- استفاده از دست: یکی دیگر از پیش مراحل راه رفتن، استفاده کردن از دست ها می‌باشد. کودک در این مرحله می آموزد که چگونه برای ایستادن (برای مدت زمانی اندک) از دست خود استفاده کند. با استفاده از دست، حفظ تعادل خود را نیز تقویت می‌کند.
4- مرحله کروز: یکی دیگر از تمرین‌هایی که باید قبل از راه رفتن در کودک شکل بگیرد و با آزمون و خطا تقویت شود، حرکت دادن مستقل پاها می‌باشد.
کودک پس از مرحله "خود را به بالا کشیدن"، وارد مرحله‌ای می‌شود که می‌تواند خود را از یک سر میز (با کمک گرفتن از میز) به سر دیگر میز برساند که این مرحله را کروز می‌گویند.
به تدریج با تقویت عضلات پا و هماهنگی بیشتر آن با سایر اعضای بدن، مسیرهای طولانی‌تری را به این شکل طی می کند. حتی والدین در این مرحله می توانند دست کودک را بگیرند و به آرام قدم زدن او در فرایند راه رفتن کمک کنند. در برخی از کودکان که با تاخیر در راه رفتن مواجه هستند بنابر تجویز پزشک یک دوره کاردرمانی برای راه رفتن کودک می تواند بسیار اثر بخش و مفید باشد