کودکان مبتلا به APD ممکن است انواع مشکلات شنیداری و مشکلات مرتبط با این موضوع را نشان دهند. به عنوان مثال، ممکن است آن‌ها در درک گفتار در محیط‌های پر سر و صدا، پیروی از دستورالعمل‌ها و تمایز بین صداهای کلمات مشابه (یا گفتن تفاوت بین آن‌ها) مشکل داشته باشند. بعضی اوقات ممکن است طوری رفتار کنند که گویی دچار کم شنوایی هستند و غالبا درخواست می‌کنند که حرف خود را دوباره تکرار کنید. کودکان مبتلا به APD در مدرسه ممکن است در املا، خواندن و درک اطلاعاتی که به صورت شفاهی در کلاس ارائه می‌شود مشکل داشته باشند. در بیشتر موارد، عملکرد این کودکان در کلاس‌هایی که به گوش دادن خیلی نیازی نیست بسیار بهتر است و معمولاً می‌توانند با یک بار گفتن متوجه منظور شما بشوند و کاری که از آن‌ها خواسته‌اید را به طور مستقل انجام دهند. با این حال، درک این موضوع مهم است که این علائم یکسان ممکن است در کودکانی که APD ندارند نیز مشاهده شود. بنابراین، همیشه باید در نظر داشته باشیم که همه مشکلات زبان و یادگیری ناشی از APD نیست و همه موارد APD منجر به مشکلات زبان و یادگیری نمی‌شود. APD را نمی‌توان از چک لیست علائم تشخیص داد. مهم نیست که چه تعداد از علائم APD در کودک وجود داشته باشد، فقط تشخیص دقیق و درست می‌تواند علت اصلی را تعیین کند.
رویکرد تیم چند رشته‌ای برای ارزیابی و درک کاملی از مشکلات کودکان مبتلا به APD بسیار مهم است. بنابراین، معلم یا متخصص آموزشی می‌تواند مشکلات آکادمیک را تشخیص دهد. یک روانشناس ممکن است عملکرد شناختی را در مناطق مختلف ارزیابی کند. یک آسیب شناس زبان گفتار ممکن است زبان، گفتار و قابلیت‌های مرتبط با آن را بررسی کند. و برخی از این متخصصان ممکن است از ابزار آزمایشی استفاده کنند که بتوانند “پردازش شنوایی” یا “درک شنیداری” را نیز در ارزیابی خود داشته باشد، و حتی ممکن است بتوانند “اختلال پردازش شنوایی” کودک را تشخیص دهند. با این وجود دانستن این نکته مهم است که هرچند اطلاعات تیم چندرشته‌ای با ارزش است، اما در درک کلی نقاط قوت و ضعف کودک، هیچ کدام از این ابزارهای آزمایشی مورد استفاده این متخصصان ابزار تشخیصی برای APD نیستند و تشخیص واقعی APD باید توسط متخصص شنوایی سنجی انجام شود.