دیس آرتری یک اختلال گفتار حرکتی است. ماهیچه‌های دهان، صورت و دستگاه تنفسی ممکن است ضعیف شوند، به آرامی حرکت کنند یا بعد از سکته مغزی یا سایر آسیب‌های مغزی اصلا حرکت نکنند. نوع و شدت دیس آرتری بستگی به این دارد که کدام قسمت از سیستم عصبی تحت تأثیر قرار گرفته است.
برخی از دلایل دیس آرتری شامل سکته مغزی، آسیب‌دیدگی سر، فلج مغزی و دیستروفی عضلانی است. هم کودکان و هم بزرگسالان ممکن است دچار دیس آرتر شوند.
بسته به میزان و محل آسیب به سیستم عصبی، گفتاردرمانی برای مبتلایان به دیس آرتری با هر یک از علائم زیر انجام می‌شود:
- لکنت زبان
- صحبت آرام یا زمزمه کردن به سختی
- گفتار آهسته
- سرعت سریع گفتار با کیفیت “پایین”
- محدود بودن حرکت زبان، لب و فک
- آهنگ (ریتم) غیرطبیعی هنگام صحبت
- تغییر در کیفیت صدا (گفتار “تودماغی” یا صدای “گرفته “)
- سرسختی
- تنفس
- افتادگی یا کنترل ضعیف بزاق
- جویدن و مشکل در بلع