گفتاردرمانی برای روانی کلام

لکنت زبان بر تسلط گفتار تأثیر می‌گذارد. این مشکل در دوران کودکی شروع می‌شود و در برخی موارد در تمام طول عمر ادامه پیدا می‌کند. این اختلال با اختلال در تولید صداهای گفتاری مشخص می‌شود که به آن “غیرروانی ” نیز می‌گویند. بیشتر افراد هر از گاهی دچار نارسایی‌های مختصری می‌شوند. به عنوان مثال، برخی از کلمات تکرار می‌شوند و قبل از برخی کلمات “ام” یا “آه” گفته می‌شود. این موارد لزوماً مشکل محسوب نمی‌شوند اما زمانی که فرد تعداد زیادی از این موارد را تولید می‌کند، می‌تواند ارتباط را مختل کند. برای بعضی از افراد، مشکلات ارتباطی فقط در طی فعالیت‌های خاص رخ می‌دهد مثلاً صحبت از طریق تلفن یا صحبت در گروه‌های بزرگ. با این حال، برای اکثر افراد، مشکلات ارتباطی در میان برخی از فعالیت‌ها در خانه، مدرسه یا محل کار وجود دارد. برخی افراد ممکن است مشارکت خود را در فعالیت‌های خاص محدود کنند. چنین “محدودیت‌های مشارکتی” اغلب به این دلیل رخ می‌دهد که شخص نگران نحوه واکنش دیگران به گفتار نامفهوم خودش است. افراد دیگر ممکن است سعی کنند با تغییر دادن کلمات در جمله خود (دور زدن) ، وانمود کنند فراموش می‌کنند که می‌خواستند چه بگویند یا کمتر صحبت کنند و از این طریق لکنت خود را پنهان کنند. افراد دیگر ممکن است تصور کنند که به دلیل لکنت زبان از شرکت در فعالیت‌های خاص محروم هستند. واضح است که تأثیر لکنت زبان در زندگی روزمره می‌تواند تحت تأثیر نحوه واکنش فرد و دیگران در برابر این اختلال باشد.