اختلال اتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که جنبه های مختلف رشد کودک را تحت قرار می دهد  و علائم آن تا 36   ماهگی فرصت بروز دارند. در گذشته این اختلال، اختلال نافذ رشد ( Pervasive Developmental Disorders ) یا PDD  نامیده می شد.  اختلالات نافذ رشد (PDD) برای شرح گروهی از اختلالات بکار برده می شد  که با مشخصات اختلال در ایجاد روابط معمول بین فردی و اجتماعی و اشکال در به دست آوردن مهارتهای گفتاری وغیر گفتاری و تمایلات محدود به یک سری فعالیتها و علائق و تمایل به تکرار نمودن آنها .تعریف می شد

سنسوری روم یا روش اسنوزلن مبتنی بر تحریک حسی و آرامش آموزی است که با استفاده از وسایل و تجهیزات ویژه رنگی، نور، اشیا متحرک و صداها  و بوهای گوناگون و اجسام با بافت‌های گوناگون (زبری، نرمی و...) به افراد کمک کرده و با کاهش اضطراب و بی قراری و اصلاح نارسایی‌های حسی، عملکرد انان را بهبود می‌بخشد.  و همچنین باعث توانمندسازی عصبی در کودکان و ارتقا عملکردهای آنها می شود.

علت اوتیسم هنوز شناخته شده نیست و یک دلیل خاص نمی توان برای آن مشخص کرد. با توجه به پیچیدگی اختلال اوتیسم و این حقیقت که علایم اوتیسم و شدت آن متفاوت است، دلایل احتمالی زیادی وجود دارد. هم ژنتیک و هم محیط ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند و هر کدام به تنهایی یا به صورت ترکیبی می توانند علت اوتیسم باشند.